Chronische hyperventilatie? Osteopathie helpt

Ervaar je last bij het ademhalen, druk of pijn op de borst, of kreeg je reeds de diagnose van chronische hyperventilatie? Een osteopaat kan je hierbij helpen. Op deze pagina verdiepen we ons verder in de mogelijke oorzaken van chronische hyperventilatie, de klachten die hierdoor kunnen opkomen, wat de osteopaat voor je kan betekenen en wat je eventueel zelf kunt doen.

Chronische hyperventilatie: wat is het?

Hyperventilatie komt voor wanneer men te snel en oppervlakkig ademt. Hierdoor wordt er te veel zuurstof opgenomen en ontstaat een onevenwicht tussen de hoeveelheid zuurstof en koolzuurgas in ons lichaam. Dat verstoort onze zuurtegraad, waardoor bloedvaten vernauwen en allerlei klachten ontstaan. De meest voorkomende klachten zijn:

• Duizeligheid of ijl gevoel
• Druk of pijn op de borst
• Benauwdheid
• Hartkloppingen, zweten, trillen
• Tintelingen (vb. in de armen of in het gezicht)
• Hoofdpijn, nekpijn of schouderpijn
• Misselijkheid, nervositeit
• Spierpijn
• Concentratiestoornissen, wazig zien, vermoeidheid

Er bestaan twee vormen van hyperventilatie:

• Acute hyperventilatie, waarbij men het beangstigende gevoel heeft geen lucht meer te krijgen;
• Chronische hyperventilatie, die optreedt door te hoge spanning in het middenrif of langdurige stress. Deze vorm is vaak subtiel, waardoor men niet beseft dat men te snel of oppervlakkig ademhaalt.

Hoe kan de osteopaat helpen?

De osteopaat gaat op zoek naar de mogelijke mechanische oorzaak van de acute of chronische hyperventilatie. Indien deze afwezig is, wordt gefocust op andere chemische of emotionele oorzaken, en worden ook de mechanische gevolgen van het langdurig hyperventileren aangepakt. Mogelijke oorzaken van hyperventilatie zijn:

• Angst / paniek / (emotioneel) trauma
• Langdurige stress of overprikkeling
• Oververmoeidheid / bijnieruitputting
• Verhoogde spanning in het middenrif (de grootste ademhalingsspier), of de hulpademhalingsspieren in hals- en nekregio.
• Onvoldoende bloedtoevoer naar hart- en longregio
• Bewegingsverliezen in de wervelkolom of ribbenrooster
• Overprikkeling van de zenuw die het middenrif bezenuwt (vb. door een nekblokkade)

Mogelijke behandelingen

Er zijn meerdere behandelingen mogelijk voor chronische hyperventilatie. Afhankelijk van de oorzaak kan eerst gekozen worden om een mechanisch probleem of mobiliteitsverlies ter hoogte van de nekregio, ribben of de borstwervels te behandelen. Zo verkrijgt men een goede bezenuwing of doorbloeding naar de hart- en longregio alsook een optimale beweeglijkheid rondom. Daarnaast kan een mogelijk verhoogde spanning in het middenrif zelf behandeld worden. Ook wordt aandacht besteed aan de hulpademhalingsspieren in nek- en halsgebied. Hierdoor ervaar je onmiddellijk een vrijer gevoel, waardoor diepe ademhaling efficiënter en gemakkelijker kan verlopen. Indien nodig, wordt gefocust op relaxatie, een correcte ademhaling, hartcoherentie of mobilisatie- en stretchoefeningen voor de ademhalingsspieren. Afhankelijk van de uitgebreidheid of regio van de klachten, kan gekozen worden voor een begeleid oefenprogramma.

Wat kun je zelf doen?

Er bestaan verschillende ademhalingsoefeningen die kunnen helpen bij (chronische) hyperventilatie. Idealiter pas je deze oefeningen toe nadat er osteopathisch onderzocht en behandeld werd.

Oefening 1: ontspannen ademhaling

Lig comfortabel op je rug, met gebogen knieën, om deze oefening te starten. Adem uit via de mond, sluit daarna de mond en adem in door de neus gedurende 4 seconden. Houd de adem in gedurende 7 seconden, adem volledig uit via de mond gedurende 8 seconden. Adem terug in om de oefening te herhalen. Dit kun je gedurende 2 minuten uitvoeren. Een rustige opbouw is nodig.

Oefening 2: buikademhaling

Lig neer op je rug met een kussen onder de nek en een kussen onder de knieën. Leg de beide handen, met de handpalmen omlaag, op je buik, zodat de middelvingers elkaar net raken. Adem zo langzaam en diep mogelijk in, waarbij je focust om de lucht te laten doorstromen tot diep in de buik. Adem traag en diep uit, waarbij de buik terug plat wordt. Doe dit gedurende 3 minuten.

Oefening 3: flankademhaling

Lig neer op je rug met een kussen onder de nek en een kussen onder de knieën. Leg in iedere zij een hand, ter hoogte van je flanken. Adem zo langzaam en diep mogelijk in, waarbij je flanken breder worden. Adem traag en diep uit, waarbij je handen terug naar elkaar toe gaan. Doe dit gedurende 3 minuten.

Oefening 4: hartmeditatie

Sluit je ogen en leg je hand op je hart (door deze eenvoudige handeling komt oxytocine vrij). Adem diep in (gedurende 6 seconden) en uit (gedurende 6 seconden), en beeld je in dat je dit via het hart doet. Adem vooral heel goed uit. Doe dit net zo lang totdat je ademhaling rustig is geworden en het automatisch op een rustige manier verder gaat. Adem telkens in met een focus op rust, liefde en compassie. En adem uit. Bij de laatste uitademing haal je je hand weer weg van je hart en open je je ogen.

POPULAIRE